峥嵘颠盛气,洗刷凝鲜彩。——孟郊
高行若矜豪,侧睨如伺殆。——韩愈
精光目相射,剑戟心独在。——孟郊
既取冠为胄,复以距为镦。天时得清寒,地利挟爽垲。——韩愈
磔毛各噤z9,怒瘿争碨磊。俄膺忽尔低,植立瞥而改。——孟郊
腷膊战声喧,缤翻落羽皠。中休事未决,小挫势益倍。——韩愈
妒肠务生敌,贼性专相醢。裂血失鸣声,啄殷甚饥馁。——孟郊
对起何急惊,随旋诚巧绐。毒手饱李阳,神槌因朱亥。——韩愈
恻心我以仁,碎首尔何罪。独胜事有然,旁惊汗流浼。——孟郊
知雄欣动颜,怯负愁看贿。争观云填道,助叫波翻海。——韩愈
事爪深难解,嗔睛时未怠。一喷一醒然,再接再砺乃。——孟郊
头垂碎丹砂,翼拓拖锦彩。连轩尚贾馀,清厉比归凯。——韩愈
选俊感收毛,受恩惭始隗。英心甘斗死,义肉耻庖宰。——孟郊
君看斗鸡篇,短韵有可采。——孟郊
斗鸡联句翻译和注释
赏析
斗鸡联句拼音版
dà jī áng rán lái, xiǎo jī sǒng ér dài. br hán yù br zhēng róng diān shèng qì, xǐ shuā níng xiān cǎi. br mèng jiāo br gāo xíng ruò jīn háo, cè nì rú cì dài. br hán yù br jīng guāng mù xiāng shè, jiàn jǐ xīn dú zài. br mèng jiāo br jì qǔ guān wèi zhòu, fù yǐ jù wèi duì. br tiān shí dé qīng hán, dì lì xié shuǎng kǎi. br hán yù br zhé máo gè jìn z9, nù yǐng zhēng wèi lěi. br é yīng hū ěr dī, zhí lì piē ér gǎi. br mèng jiāo br bì bó zhàn shēng xuān, bīn fān luò yǔ cuǐ. br zhōng xiū shì wèi jué, xiǎo cuò shì yì bèi. br hán yù br dù cháng wù shēng dí, zéi xìng zhuān xiāng hǎi. br liè xuè shī míng shēng, zhuó yīn shén jī něi. br mèng jiāo br duì qǐ hé jí jīng, suí xuán chéng qiǎo dài. br dú shǒu bǎo lǐ yáng, shén chuí yīn zhū hài. br hán yù br cè xīn wǒ yǐ rén, suì shǒu ěr hé zuì. br dú shèng shì yǒu rán, páng jīng hàn liú měi. br mèng jiāo br zhī xióng xīn dòng yán, qiè fù chóu kàn huì. br zhēng guān yún tián dào, zhù jiào bō fān hǎi. br hán yù br shì zhǎo shēn nán jiě, chēn jīng shí wèi dài. br yī pēn yī xǐng rán, zài jiē zài lì nǎi. br mèng jiāo br tóu chuí suì dān shā, yì tà tuō jǐn cǎi. br lián xuān shàng jiǎ yú, qīng lì bǐ guī kǎi. br hán yù br xuǎn jùn gǎn shōu máo, shòu ēn cán shǐ kuí. br yīng xīn gān dòu sǐ, yì ròu chǐ páo zǎi. br mèng jiāo br jūn kàn dòu jī piān, duǎn yùn yǒu kě cǎi. br mèng jiāo提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
斗鸡联句作者
韩愈(768─824),字退之,河内河阳(今河南孟县)人。祖藉昌黎(今河北通县),每自称昌黎韩愈,所以世称韩昌黎。唐德宗贞元八年(792)进士,贞元末,任监察御史,因上书言事,得罪当权者,被贬为阳山(今广东阳山县)令。宪宗时,他随宰相裴度平定淮西之乱,升任刑部侍郎,因上疏反对迎佛骨,被贬为潮州(今广东潮州)刺史。穆宗时,官至吏部侍郎。韩愈和柳宗元同是古文运动的倡导者,其散文被列为「唐宋八大家」之首。他主张继承先秦两汉散文的传统,反对六朝以来讲究声律、对仗而忽视内容的骈体文,提倡散体,他主张文学的语言要「词必己出」,「唯陈言之务去」,对散文的发展起了一定的积极作用。其文各体兼长,遒劲有力,条理畅达,语言精炼,为司马迁以后文学史上杰出的散文家之一。韩愈的诗歌也有特点,气势壮阔,笔力雄健,力求新奇,自成一家。他开了「以文为诗」的风气,对后来的宋诗影响很大。但有些诗流于险怪,是其缺点,对宋诗影响颇大。有《昌黎先生集》。